مقایسه تخصصی واردات قطعی و موقت | هرآنچه باید بدانید (2025)
در بازرگانی بین‌المللی، واردات کالا به دو شکل اصلی «واردات قطعی» و «واردات موقت» انجام می‌شود که هرکدام قواعد، تعهدات و اهداف مشخصی دارند.
واردات قطعی به فرایندی گفته می‌شود که طی آن کالا به‌صورت دائمی وارد کشور شده و پس از پرداخت کلیه حقوق ورودی، گمرکی، مالیات و عوارض، در بازار داخلی به مصرف یا فروش می‌رسد. این نوع واردات در سامانه‌های گمرکی ثبت نهایی می‌شود و مالکیت کامل کالا به واردکننده منتقل می‌گردد.
در مقابل، واردات موقت مخصوص مواردی است که کالا برای مدت معین و با هدف خاصی مانند تعمیر، پردازش، نمایش در نمایشگاه یا پروژه‌های تولیدی وارد کشور می‌شود و باید در موعد مقرر مجدداً صادر یا تعیین‌تکلیف شود. در این حالت، حقوق گمرکی با معافیت یا تعلیق موقت در نظر گرفته می‌شود و خروج کالا از کشور یک الزام قانونی خواهد بود.
شناخت دقیق تفاوت‌های قانونی، مالیاتی و زمانی این دو نوع واردات، برای واردکنندگان و صادرکنندگان ضروری است تا بتوانند مطابق قوانین گمرکی ایران، برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشند.
تفاوت واردات قطعی و موقت در یک نگاه | مقایسه سریع
واردات قطعی و واردات موقت از نظر هدف، مدت زمان، تعهدات گمرکی و وضعیت مالیاتی تفاوت‌های اساسی دارند. در واردات قطعی کالا به‌صورت دائمی وارد کشور شده و مشمول پرداخت کامل حقوق گمرکی، مالیات و عوارض می‌گردد؛ در حالی که در واردات موقت، کالا برای مدت محدود و با هدف خاصی مانند نمایشگاه، پردازش یا تعمیر وارد شده و پس از انجام فرآیند مربوطه باید از کشور خارج شود.
واردات موقت معمولاً از معافیت یا تعلیق موقت حقوق ورودی برخوردار است، اما نیازمند ارائه تضمین معتبر به گمرک است. در مقابل، واردات قطعی نیاز به هیچ‌گونه بازگشت کالا ندارد و مالکیت کامل به واردکننده منتقل می‌شود.
شناخت این تفاوت‌ها برای انتخاب صحیح مسیر گمرکی و جلوگیری از جریمه‌های احتمالی بسیار حیاتی است.
واردات قطعی چه مزایا و معایبی دارد؟
مزایای واردات قطعی
- مالکیت کامل کالا: پس از ترخیص، واردکننده مالک قانونی کالا بوده و می‌تواند آزادانه آن را مصرف، توزیع یا بفروشد.
- امکان فروش داخلی: کالا به‌طور رسمی وارد بازار کشور می‌شود و قابل عرضه به مشتریان داخلی است.
- عدم نیاز به خروج مجدد کالا: برخلاف واردات موقت، نیازی به بازگرداندن یا صادرات مجدد کالا وجود ندارد.
- تسهیل در ثبت اسناد حسابداری و مالیاتی: فرآیند ثبت هزینه‌ها، بهای تمام‌شده و مالیات ارزش افزوده شفاف و قابل پیگیری است.
- دسترسی آسان به خدمات پس از فروش و گارانتی داخلی (در صورت واردات کالاهای مصرفی یا صنعتی با پشتیبانی).
معایب واردات قطعی
- پرداخت کامل حقوق گمرکی، مالیات و عوارض: از جمله حقوق ورودی، مالیات بر ارزش افزوده، سود بازرگانی و سایر هزینه‌ها.
- زمان‌بر بودن تشریفات گمرکی: به‌ویژه برای کالاهای حساس یا دارای استانداردهای خاص.
- ریسک نوسانات ارزی: هزینه واردات ممکن است به‌دلیل تغییر نرخ ارز افزایش یابد.
- مسئولیت دائمی واردکننده: از لحاظ کیفیت کالا، تطابق فنی و قانونی با مقررات کشور.
در مجموع، واردات قطعی برای کسب‌وکارهایی مناسب است که قصد مصرف یا عرضه دائمی کالا در بازار داخلی دارند و می‌خواهند فرآیند مالی و حقوقی شفافی داشته باشند.
واردات موقت چه مزایا و معایبی دارد؟
مزایای واردات موقت کالا
- تعلیق یا معافیت از پرداخت حقوق گمرکی: واردکننده معمولاً از پرداخت مالیات و عوارض ورودی معاف است، مشروط بر بازگشت کالا یا انجام عملیات مشخص‌شده (مانند پردازش یا نمایش).
- مناسب برای پروژه‌های موقت و خاص: مانند تجهیزات نمایشگاهی، کالاهای قابل تعمیر، یا ابزارآلات پروژه‌ای که پس از پایان ماموریت به کشور مبدا بازمی‌گردند.
- کاهش هزینه‌های وارداتی: به دلیل موقتی بودن فرآیند و تعهد به صادرات مجدد، هزینه‌های گمرکی کاهش می‌یابد.
- افزایش انعطاف در زنجیره تأمین بین‌المللی: به شرکت‌ها اجازه می‌دهد بدون سرمایه‌گذاری کامل، از کالا یا تجهیزات مورد نیاز استفاده کنند.
معایب واردات موقت
- الزام به صادرات مجدد یا تعیین تکلیف در مهلت مقرر: عدم انجام به‌موقع منجر به جریمه یا تبدیل وضعیت به واردات قطعی و الزام به پرداخت کامل عوارض می‌شود.
- ارائه تضمین به گمرک: معمولاً نیاز به ضمانت‌نامه بانکی یا بیمه‌ای برای تضمین بازگشت کالا یا اجرای شرایط دارد.
- فرآیند گمرکی پیچیده‌تر و زمان‌برتر: به‌خصوص در صدور مجوزها، نظارت‌ها و تمدید مهلت‌های قانونی.
- محدودیت در نوع کالا: برخی کالاها (مثل کالاهای مصرفی یا با ریسک بالا) مشمول واردات موقت نمی‌شوند.
در نتیجه، واردات موقت گزینه‌ای به‌صرفه و منعطف برای اهداف کوتاه‌مدت یا خاص است، اما نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، رعایت مهلت قانونی و ارائه تضمینات معتبر می‌باشد.
شرایط مناسب برای استفاده از واردات موقت
- استفاده در نمایشگاه‌ها یا رویدادهای بین‌المللی:
وقتی کالایی مانند ماشین‌آلات، نمونه‌های محصول یا تجهیزات تبلیغاتی برای مدت کوتاه جهت نمایش وارد کشور می‌شود و پس از پایان رویداد باید بازگردانده شود. - تعمیر یا تکمیل کالا در ایران:
اگر کالایی از خارج برای تعمیر، تنظیم، یا مونتاژ به کشور وارد شده و پس از انجام عملیات باید به مبدا برگردد (مانند قطعات صنعتی یا تجهیزات خاص). - استفاده در پروژه‌های عمرانی یا صنعتی موقت:
تجهیزاتی مانند جرثقیل، ماشین‌آلات حفاری یا ابزارهای سنگین که صرفاً برای دوره محدود اجرای یک پروژه وارد می‌شوند و بعداً از کشور خارج خواهند شد. - اجرای قراردادهای بین‌المللی تولید یا فرآوری:
زمانی‌که مواد اولیه وارد شده و قرار است در داخل کشور فرآوری و سپس به خارج صادر شوند، در قالب ورود موقت برای پردازش قرار می‌گیرند. - استفاده علمی، آموزشی یا تحقیقاتی موقت:
برای مؤسسات آموزشی یا تحقیقاتی که نیاز به تجهیزات خاص دارند، اما قصد واردات دائمی آن‌ها را ندارند. - شرکت در آزمون‌های فنی یا اعتبارسنجی محصول:
محصولاتی که صرفاً برای تست یا کنترل کیفیت وارد می‌شوند و باید پس از ارزیابی به کشور مبدأ بازگردند.
نکته مهم:
در همه این موارد، ارائه تضمین معتبر به گمرک، رعایت زمان‌بندی مشخص و تعهد به خروج کالا از جمله الزامات قانونی واردات موقت است.
مثال‌های واقعی از واردات قطعی
- واردات موبایل توسط شرکت‌های بازرگانی:
شرکت‌هایی که برندهای معروف گوشی همراه را وارد کشور می‌کنند (مانند سامسونگ یا اپل) و پس از پرداخت کامل حقوق گمرکی و مالیات، این کالاها را به بازار داخلی عرضه می‌نمایند. - واردات قطعات خودرو توسط تولیدکنندگان داخلی:
خودروسازان مانند ایران‌خودرو یا سایپا برخی قطعات تخصصی (مثل ECU، سنسورها یا گیربکس اتوماتیک) را به‌صورت قطعی وارد کرده و در خطوط تولید استفاده می‌کنند. - واردات مواد غذایی، دارو و لوازم آرایشی:
برندهای بین‌المللی که محصولات خود را برای فروش در داروخانه‌ها یا فروشگاه‌ها به‌صورت دائمی وارد می‌کنند، از مدل واردات قطعی بهره می‌برند.
مثال‌های واقعی از واردات موقت
- ورود ماشین‌آلات پروژه‌ای به‌صورت موقت:
شرکت‌های پیمانکار عمرانی بین‌المللی که جرثقیل، دستگاه حفاری یا قالب‌های ساخت‌وساز را برای یک پروژه خاص به ایران وارد می‌کنند، پس از اتمام پروژه آن‌ها را بازمی‌گردانند. - واردات موقت تجهیزات نمایشگاهی:
شرکت‌هایی که در نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران (مانند نمایشگاه صنعت یا کشاورزی) شرکت می‌کنند، کالاها و تجهیزات خود را به‌صورت موقت وارد کشور می‌کنند. - ورود نمونه محصول جهت آزمایش یا کنترل کیفیت:
مثلاً واردات چند عدد از یک دستگاه صنعتی برای بررسی‌های آزمایشگاهی و تست فنی، که پس از ارزیابی فنی، کالا به فروشنده بازگردانده می‌شود. - واردات موقت لباس و تجهیزات فیلم‌برداری:
پروژه‌های سینمایی بین‌المللی که برای فیلم‌برداری در ایران تجهیزات دوربین، نور، یا حتی لباس‌های صحنه را وارد کرده و پس از اتمام فیلم‌برداری مجدداً خارج می‌کنند.
مراحل مشترک در واردات قطعی و موقت
- ثبت سفارش در سامانه جامع تجارت
- دریافت مجوزهای لازم (مانند استاندارد، بهداشت، قرنطینه و…)
- اظهار کالا در سامانه EPL گمرک
- ارزیابی کالا توسط گمرک و کارشناسان مربوطه
- صدور پروانه گمرکی و امکان ترخیص
تفاوت مراحل ترخیص در واردات قطعی و موقت
در فرایند واردات قطعی، پس از ثبت سفارش و دریافت مجوزهای قانونی، کالا در سامانه EPL گمرک اظهار می‌شود. واردکننده باید تمامی حقوق گمرکی، مالیات بر ارزش افزوده و عوارض مربوطه را به‌صورت کامل پرداخت کند. پس از ارزیابی و تایید کارشناسان گمرک، پروانه ترخیص صادر شده و کالا بدون تعهد خاصی وارد بازار داخلی می‌شود. در این حالت، واردکننده مالک قطعی کالا است و نیازی به پیگیری‌های بعدی ندارد.
اما در واردات موقت، گرچه فرآیند ثبت سفارش و اظهار کالا مشابه است، اما تفاوت‌های کلیدی وجود دارد. مهم‌ترین آن، ارائه ضمانت‌نامه معتبر به گمرک برای تضمین بازگشت یا تعیین‌تکلیف کالا در مهلت مقرر است. معمولاً واردات موقت شامل تعلیق یا معافیت از پرداخت حقوق گمرکی می‌شود. پس از ارزیابی و صدور مجوز ترخیص موقت، کالا باید در مدت مشخص از کشور خارج شود یا وضعیت آن (مثلاً تبدیل به واردات قطعی) تعیین گردد. در غیر این صورت، واردکننده مشمول جریمه و پرداخت کامل حقوق گمرکی خواهد شد.
بنابراین، واردات قطعی فرآیندی نهایی و غیرقابل برگشت است، در حالی‌که واردات موقت نیازمند تعهد، پیگیری و اسناد تکمیلی در دوره پس از ترخیص می‌باشد.
مدارک مورد نیاز برای واردات قطعی
- ثبت سفارش تایید شده از سامانه جامع تجارت
- فاکتور خرید (Commercial Invoice)
- بارنامه حمل (Bill of Lading یا Airway Bill)
- لیست عدلبندی (Packing List)
- گواهی مبدا (Certificate of Origin)
- مجوزهای قانونی مرتبط با کالا (مانند استاندارد، بهداشت، قرنطینه، انرژی اتمی، دامپزشکی و…)
- اظهارنامه گمرکی قطعی در سامانه EPL
- پروفرما یا قرارداد خرید (در صورت لزوم)
- کارت بازرگانی معتبر وارد کننده
- مدارک بانکی پرداخت ارز یا حواله (در صورت استفاده از رویه بانکی)
- رسید پرداخت حقوق گمرکی، سود بازرگانی و مالیات بر ارزش افزوده
مدارک مورد نیاز برای واردات موقت
- ثبت سفارش موقت در سامانه جامع تجارت با ذکر دقیق هدف واردات (نمایشگاه، پردازش، تعمیر و…)
- فاکتور خرید یا لیست ارزش‌گذاری کالا
- بارنامه حمل
- لیست عدلبندی
- گواهی مبدأ (در صورت نیاز)
- مجوزهای مربوط به کاربرد موقت کالا (نمایشگاه، فعالیت صنعتی، تعمیر و غیره)
- اظهارنامه گمرکی موقت در سامانه EPL
- ارائه تضمین معتبر به گمرک (ضمانت‌نامه بانکی، بیمه‌نامه یا سفته)
- کارت بازرگانی معتبر
- برگه اعلام مدت زمان ماندگاری کالا در کشور
- تعهدنامه بازگشت کالا یا تعیین تکلیف قانونی در مهلت مقرر
تفاوت در پرداخت حقوق و عوارض گمرکی چیست؟
در واردات قطعی
در واردات قطعی، کالا به‌صورت دائمی وارد کشور می‌شود و بنابراین، پرداخت کامل کلیه حقوق و عوارض گمرکی الزامی است. این پرداخت‌ها شامل موارد زیر است:
- حقوق ورودی (حقوق گمرکی + سود بازرگانی)
- مالیات بر ارزش افزوده (بر اساس درصد مشخص کالا)
- عوارض مربوط به دستگاه‌های نظارتی (مانند استاندارد، بهداشت، محیط زیست)
- هزینه‌های خدماتی گمرک و انبارداری (در صورت اقامت کالا در انبار گمرک)
نکته: پس از پرداخت کامل این مبلغ، کالا مالکیت کامل پیدا می‌کند و امکان فروش داخلی، ثبت حسابداری و سایر امور قانونی فراهم می‌شود.
در واردات موقت
در واردات موقت، چون کالا برای مدت محدود و با هدف خاصی وارد کشور می‌شود (مانند پردازش، تعمیر یا نمایشگاه)، حقوق گمرکی و مالیات به‌صورت کامل پرداخت نمی‌شود یا موقتاً تعلیق می‌گردد.
در این حالت:
- حقوق ورودی تعلیق یا صفر می‌شود (بسته به نوع واردات موقت و مقررات مربوطه)
- نیاز به پرداخت مالیات ارزش افزوده نیست
- واردکننده موظف است تضمین مالی معتبر (ضمانت‌نامه بانکی، بیمه‌نامه یا سفته) برای پرداخت احتمالی حقوق گمرکی در صورت عدم خروج کالا ارائه دهد
❗ نکته: در صورت عدم خروج کالا در زمان مقرر یا تغییر وضعیت آن به واردات قطعی، واردکننده موظف به پرداخت کامل عوارض و جرائم تاخیر خواهد بود.
نقش زمان‌بندی در واردات موقت
در واردات موقت، مدت‌زمان مجاز نگهداری کالا در کشور به‌صورت دقیق توسط گمرک تعیین می‌شود. این بازه‌ی زمانی بستگی به نوع واردات موقت و هدف ورود کالا دارد (مثلاً نمایشگاهی، پردازش، تعمیر، پروژه‌ای و غیره).
نقش زمان‌بندی در واردات موقت
مدت زمان مجاز اولیه در واردات موقت
معمولاً مدت اولیه 6 ماه در نظر گرفته می‌شود.
در برخی موارد خاص (مانند پروژه‌های صنعتی)، این مدت می‌تواند تا یک سال نیز تنظیم شود.
زمان مجاز دقیق، در هنگام صدور پروانه ورود موقت و بر اساس اسناد و هدف اظهارشده تعیین می‌شود.
امکان تمدید مدت زمان در واردات موقت
واردکننده می‌تواند پیش از پایان مهلت قانونی، برای تمدید مدت نگهداری کالا اقدام کند.
تمدید معمولاً تا سقف یک یا چند دوره 6 ماهه دیگر ممکن است (بسته به دلایل موجه و نوع کالا).
برای تمدید، ارائه اسناد جدید، درخواست رسمی و اصلاح ضمانت‌نامه الزامی است.
در صورت عدم اقدام به‌موقع برای تمدید یا خروج کالا، کالا مشمول واردات قطعی، جریمه و پرداخت کامل حقوق گمرکی می‌شود.
نکته بسیار مهم
در واردات موقت، عدم رعایت زمان‌بندی نه‌تنها باعث از دست رفتن معافیت‌ها می‌شود، بلکه منجر به تحمل هزینه‌های سنگین، جریمه، ضبط کالا یا حتی محرومیت از تسهیلات گمرکی در آینده خواهد شد.
چه کالاهایی مشمول واردات موقت می‌شوند؟
ماشین‌آلات و تجهیزات پروژه‌ای
برای اجرای پروژه‌های عمرانی، نفتی، معدنی یا صنعتی که توسط پیمانکار خارجی یا داخلی وارد می‌شود (مانند جرثقیل، لودر، دستگاه حفاری).
کالاهای نمایشگاهی
شامل محصولات نمونه یا تجهیزات غرفه‌سازی که صرفاً برای شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی وارد کشور می‌شوند.
تجهیزات فیلم‌برداری و رسانه‌ای
مخصوص پروژه‌های فیلم‌سازی خارجی، مستندسازی یا پروژه‌های تلویزیونی موقت.
قطعات و کالا برای تعمیر یا پردازش
کالاهایی که برای تعمیر، بازسازی، فرآوری یا مونتاژ وارد کشور می‌شوند و پس از اتمام عملیات باید از کشور خارج شوند.
ابزار و تجهیزات علمی، تحقیقاتی یا آموزشی
تجهیزات آزمایشگاهی، ابزارهای دقیق یا سیستم‌های تخصصی که برای استفاده در پروژه‌های دانشگاهی یا پژوهشی موقتاً وارد می‌شوند.
نمونه‌های تجاری غیر قابل فروش
محصولاتی که برای بررسی کیفیت، تست بازار یا انجام آزمایشات کنترل کیفی وارد می‌شوند و امکان فروش داخلی ندارند.
وسایل نقلیه برای استفاده خاص یا حضور موقت در کشور
مانند خودروهای شرکت‌کننده در رالی یا ماشین‌آلات خاص برای پروژه‌های موقت.
کالاهای مصرفی برای رویدادهای خاص
شامل تجهیزات کنفرانس، مراسم، همایش‌ها یا مسابقات ورزشی بین‌المللی.
ابزار شخصی متخصصان خارجی
مانند تجهیزات پزشکان، مهندسان، نوازندگان یا مربیان ورزشی که برای مدت محدود وارد کشور می‌شوند.
نکات کلیدی قبل از انتخاب نوع واردات
- هدف اصلی از واردات را مشخص کنید
اگر کالا قرار است به‌صورت دائم در کشور بماند یا به فروش برسد، واردات قطعی انتخاب درستی است. اما اگر کالا برای استفاده موقت، تعمیر، نمایشگاه یا پروژه خاص وارد می‌شود، واردات موقت را در نظر بگیرید. - مدت زمان حضور کالا در کشور را تخمین بزنید
واردات موقت نیاز به خروج یا تعیین تکلیف کالا در مهلت مشخص دارد. اگر چنین محدودیتی برای شما مشکل‌ساز است، بهتر است واردات قطعی را انتخاب کنید. - توان مالی برای پرداخت حقوق و عوارض را بررسی کنید
واردات قطعی مستلزم پرداخت کامل حقوق گمرکی، مالیات بر ارزش افزوده و سایر عوارض است. اگر قصد دارید از این هزینه‌ها موقتاً معاف شوید، واردات موقت (با ارائه ضمانت‌نامه) می‌تواند گزینه‌ای به‌صرفه‌تر باشد. - نوع کالا و امکان بازگشت‌پذیری آن را بسنجید
برخی کالاها مانند مواد مصرفی یا کالاهای فاسدشدنی قابلیت بازگشت ندارند و مشمول واردات موقت نمی‌شوند. در مقابل، کالاهای صنعتی، تجهیزات و ماشین‌آلات معمولاً قابل بازگشت هستند. - مجوزها و مقررات خاص مربوط به کالا را بررسی کنید
برای برخی کالاها، اخذ مجوز واردات موقت دشوارتر از واردات قطعی است. پیش از اقدام، از سازمان‌هایی مانند گمرک، استاندارد، بهداشت و وزارت صمت استعلام بگیرید. - آیا توان ارائه ضمانت‌نامه معتبر را دارید؟
واردات موقت نیازمند ضمانت‌نامه بانکی یا بیمه‌ای به نفع گمرک است. اگر امکان تأمین این ضمانت را ندارید، واردات قطعی برای شما ساده‌تر خواهد بود. - بررسی فرآیندهای پس از ترخیص کالا
در واردات موقت، پس از ترخیص کالا نیز باید پیگیر تمدید مهلت، صدور مجوز خروج یا تبدیل وضعیت باشید. این فرآیندها نیازمند نظم اداری و مدیریت زمان دقیق هستند. - ریسک‌های اجرایی و جریمه‌های احتمالی را در نظر بگیرید
در صورت تاخیر در خروج کالا یا تخلف از شرایط واردات موقت، کالا به‌صورت واردات قطعی تلقی شده و علاوه بر پرداخت کامل حقوق گمرکی، مشمول جریمه نیز خواهید شد.
واردات قطعی یا موقت؟ کدام روش برای کسب‌وکار شما مناسب‌تر است؟
زمانی که واردات قطعی گزینه مناسب‌تری است:
- هدف شما فروش داخلی کالا یا مصرف دائمی آن است
اگر کالای وارداتی قرار است در بازار ایران عرضه شود یا برای همیشه در خطوط تولید باقی بماند، واردات قطعی بهترین گزینه است. - توان پرداخت کامل حقوق و عوارض گمرکی را دارید
این روش نیازمند پرداخت کامل حقوق گمرکی، مالیات بر ارزش افزوده و سایر هزینه‌ها در زمان ترخیص است. - کالا قابلیت بازگشت یا استفاده موقت ندارد
کالاهای مصرفی، فاسدشدنی، یا دارای استانداردهای خاص معمولاً فقط از طریق واردات قطعی قابل ترخیص هستند. - نیاز به سند مالی شفاف برای حسابداری دارید
در واردات قطعی، امکان ثبت قانونی کالا در سیستم مالی، استهلاک، و محاسبه بهای تمام‌شده وجود دارد.
زمانی که واردات موقت گزینه مناسب‌تری است:
- کالا برای مدت کوتاه و هدف خاصی وارد می‌شود
مثل شرکت در نمایشگاه، اجرای پروژه عمرانی، تعمیرات یا پردازش کالا. - می‌خواهید از پرداخت حقوق گمرکی معاف شوید یا آن را تعلیق کنید
واردات موقت هزینه‌های اولیه را کاهش می‌دهد، اما نیازمند ارائه ضمانت‌نامه معتبر به گمرک است. - قصد بازگرداندن کالا به کشور مبدا یا صادرات مجدد آن را دارید
مثلاً در قراردادهای ورود موقت برای پردازش، کالا پس از فرآوری دوباره صادر می‌شود. - شرکت شما در پروژه‌های بین‌المللی، تحقیقاتی یا موقت فعالیت دارد
مانند شرکت‌های پیمانکاری، دانشگاه‌ها، یا تولیدکنندگان دارای قرارداد صادراتی.
چند نکته کلیدی در انتخاب نوع واردات:
- مدت زمان استفاده از کالا چقدر است؟
- کالا قابلیت فروش داخلی دارد یا نه؟
- آیا امکان ارائه ضمانت‌نامه گمرکی را دارید؟
- هزینه نهایی کدام روش برای شما مقرون‌به‌صرفه‌تر است؟
- پیچیدگی‌های اجرایی و پیگیری‌های اداری واردات موقت را می‌توانید مدیریت کنید؟
« سوالات پرتکرار درباره تفاوت واردات قطعی و موقت »
✅ تفاوت اصلی بین واردات قطعی و واردات موقت چیست؟
واردات قطعی یعنی کالا به‌صورت دائمی وارد کشور شده و پس از پرداخت کلیه حقوق گمرکی و مالیات، آزادانه در بازار داخلی قابل مصرف یا فروش است. اما واردات موقت یعنی کالا برای مدت مشخص و هدف خاصی (مثل نمایشگاه، پردازش، تعمیر و…) وارد شده و باید در مهلت قانونی از کشور خارج شود یا تعیین تکلیف شود.
✅ آیا در واردات موقت نیاز به پرداخت مالیات و حقوق گمرکی داریم؟
معمولاً نه. واردات موقت از پرداخت کامل حقوق ورودی و مالیات معاف است یا این هزینه‌ها به‌صورت موقت تعلیق می‌شوند؛ اما در عوض واردکننده باید ضمانت‌نامه معتبر به گمرک ارائه دهد.
✅ در صورت تاخیر در خروج کالا در واردات موقت چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر کالا در موعد مقرر از کشور خارج نشود یا تعیین تکلیف نشود، به‌عنوان واردات قطعی در نظر گرفته شده و وارد کننده باید تمام حقوق گمرکی، مالیات و جرائم دیرکرد را پرداخت کند.
✅ چه کالاهایی را نمی‌توان به‌صورت موقت وارد کرد؟
کالاهای فاسدشدنی، داروها، مواد غذایی مصرفی، برخی تجهیزات حساس و اقلامی که قابلیت بازگشت‌پذیری ندارند، معمولاً مشمول واردات موقت نمی‌شوند. بررسی مقررات گمرک و اخذ مجوزهای لازم در این مورد ضروری است.
✅ آیا می‌توان واردات موقت را به واردات قطعی تبدیل کرد؟
بله، در بسیاری از موارد واردکننده می‌تواند با ارائه درخواست به گمرک، واردات موقت را به واردات قطعی تبدیل کرده و پس از پرداخت کامل حقوق و عوارض، کالا را در کشور نگه دارد.
✅ تفاوت در فرآیند ترخیص کالا در دو روش چیست؟
در واردات قطعی، پرداخت کامل هزینه‌ها و صدور پروانه قطعی انجام می‌شود. اما در واردات موقت، علاوه بر ترخیص اولیه، نیاز به پیگیری وضعیت خروج، تمدید مهلت یا بازگشت کالا وجود دارد.
✅ انتخاب بین واردات قطعی و موقت برای کسب‌وکار من چطور انجام می‌شود؟
این انتخاب باید بر اساس هدف واردات، مدت استفاده، نوع کالا، توان پرداخت، و امکان ارائه ضمانت‌نامه انجام شود. اگر کالا دائمی و قابل فروش است، واردات قطعی گزینه بهتری است؛ اما برای اهداف موقت و کاهش هزینه، واردات موقت توصیه می‌شود.
